Pre-historical Iranian potter has painted some creatures with simple lines about 4000 B.C that denote movement and realism; and at same time, he started simplifying natural themes and took steps to create the style into wich it is often hard to indentify the main themes .Frome this era on, prehistorical Iranian revealed a technique in making wares wich was just as life-giving and breutifal as engraving on the bone in the past .one can see no sign of this vivid realism at that ancient era reaching imagery style at this speed in the ceramic ware of the other areas

 ترجمه

قطب الدین محمد پور شیخ علی پور عبدالوهاب پور پیله فقیه اشکوری دیلمی لاهیجی، از (هنگارشمند:ریاضیدان) و دانشمندان و فقهای بزرگ سده ی 11 مانگی(قمری) و سده ی 10 خورشیدی (و سده ی 13 دیلمی) است.دارای پرنام(القاب) هایی چون شیخ الاسلام و بهاالدین .وی شاگرد میرداماد و هم دوره با شیخ بهایی بود. زادسال وی را 1000 و 1010 مانگی و وفاتش را میان 1088 و 1095 مانگی میدانند. نیاکانش  اهل اشکور بودند.قَطب الدین اهل لاهیجان بود و در کوی «میدان» می زیست.

سهیگ (مهم، ارزنده) ترین اثرش محبوب القلوب بود. و از دیگر آثارش می توان موارد زیر را نام برد:

1- ثمره الفواد 2-تفسیر شریف لاهیجی 3-خیرالرجال 4- ترجمه و شرح صحیفه ی سجادیه 5-فانوس خیال 6- کتاب ادعیه 7- لطایف الحساب 8- رساله ای در نجوم و پزشکی 9-اعمال القلب 10- حاشیه ثمره الفواد 11- رسائل 12- شرح ادبیات 13- شرح بیت« هر که بالا تر رود ابله بود» 14-نصائص لقمان 15- شرح آداب البحث

وی در محبوب القلوب خود از دو آتش سوزی بزرگ در لاهیجان در دوران خودش یادآور شده که : « 600 جلد از کتب نفیس من که بسیاری به از آنها به خط خواجه نصیر طوسی و علامه حلی و غیره بود ، سوخته شد»

?What is dahyupat and whats meening
.Dahyupat is an ancient Persian word to explain it to the first Persian language courses

:Persian language in terms of the three courses of Linguistics

 Ancient Persian
Middle Persian or Pahlavi 
Today's Persian  or Dari
:Dahyupat is an ancient Persian word that two parts of an ancient dahyu + pat  is made that each pet's Anatomy

Dahyu: country, State, and territory

Pat: meant to us, the owner

.According to the President of the country gets to be dahyupat, the owner of the country

.In that sense, almost the same as the meaning of the leader and the King, but they are not iqunal



ترجمه فوق در ادامه ی مطلب

پیامبر اکرم(ص):
« اگر علم و دانش در آسمان هم باشد مردانی از سرزمین پارس بدان دست می یابند»

ناپلئون بناپارت:
«اگر نیمی از لشگریانم ایرانی بودند تمام دنیا را فتح می کردم»

آدولف هیتلر:
«اگر مهندسان اسلحه ساز من ایرانی بودند صد سال قبل از تولدم نازی دارای بمب اتم میشد»

بن لادن:
«اگر دنبال مردانی هستی که تا پای خونشان از عهدشان دفاع کنند در سرزمین پارس به کاوش بپرداز»

اسکندر گجسته:
«اگر روزی دیدی که فردی به خاطر کشورش حاضر شده تمام فرزندانش را قربانی کند بدان که آن مرد اهل شاهنشاهی پارس است»

در ایران باستان زرم جامه های بسیاری رواگ داشته که سه سرتک«نوع» از آنان گستردگی بیشتری داشته که آنان را یک به یک هزوار«توضیح» دهم و تصاویری را هم بیاورم:

1- خفتان(xaftan)، کَژاگَند و پَنام (گرچه پنام به دهان بند مخصوص زرتشتیان به هنگامه خوانند برخی نیایش ها و نمازها نیز گویند)نیز مینامیدند.

2- زره

3- جوشن، وشینه(vashine)

-اندر باره ی خفتان

-زره

-جوشن یا وشینه

کنون که یک به یک آنان را هزوار دادم سخن خویش پایان برم .اندر گفتار رزم جامه ها این را نیز گویم که آمده است در نبرد های سخت جنگاوران نخست. خفتان به تن کرده سپس زره و بر روی آن جوشن میپوشیدند که این روش بیشتر بر پهلوانان و بزرگان بوده است.چنان چه در به کارزار رفتن رستم به نزد اسفندیار آمده است.

اما از دیگر رز جامه ها یکی رزم جامه بود از ایوخ«فلز» که صفحه ای بود یعنی از صفحه های آهن و ... به گونه یک پارچه بود که بیشتر در میان رومیان و یونانیان دیده میشد.

از برتری جوشن بر آن بگویم که اگر در کارزار هر یک از این دو رزم جامه به ضربتی پاره می گشت در جوشن تنها چند غیبه آسیب میدید که جاگزین کردن و بهسازی آن ارزان تر و آسوده تر می بود.اما در رزم جامه های صفحه ای می بایست به آهنگری و پتکگری و پیوند دادن برخ گسسته شده می پرداختند که گران و پر زمان تر می بود. و پس از چند بار این گونه آسیب ها مسلما بهسازی آن ارزش چندانی نمیداشت.از دیگری برتری جوشن سبک تر بودن آن است. و دیگر برتری نرمش آن(که جابه جایی و حرکت را آسان تر مینماید)در میانه کارزار است.چراکه رزم جامه های صفحه ای انعطاف و راحتی ندارند هنگار«سرعت» کنش«عمل» را پایین می آورند جنبش را کند می کنند در میانه کارزار به هنگامه جنبش و چرخش بر جنگجو مشکل است هم به سنگینی آن هم به بی نرمشی آن .و برتری های دیگر که در این جا نگنجد....

امادر استحکام و سختی بگویم که جوشن (همان گونه که گفتم) از غیبه درست می گردد و هر غیبه غیبه های پیرامونش را هم می پوشاند.و هر غیبه بدین گونه است که اگر به تیزی آن را زنند بایست که چند غیبه را در آن پاره کنند که از سختی آن است.

دهیوپت 11 آذر 92

یکاهای دَگرَش(طول) و مسافت:

یَوَه(yavah): برابر 0/45 یا 0/5 میلی متر،هر 20 یوه برابر 10 سانتی متر

انگسته(angsta):برابر 27 میلیمتر.برابر 6 یوه-هر 20 انگسته یک نر یا آرشن است.

گره: هر یک گره برابر است به 6/5 سانتی متر.

گاما(gama):برابر با 32 سانتی متر.

اَرَشنی(arashni): به اندازه ی سر انگشتان دست تا آرنج،نیم متر.50 سانتی متر.

نَر، آرشَن:54 سانتمتر.

گز:برابر است با 16 گره و به فرازی(عبارتی) 104 سانتی متر.

بازو: برابر با 106 سانتی متر است.

اِستاد(estad):هر استاد برابر 180 متر است.

اسپرسا(asparsa):یکای مسافتی(پرکاربرد)در ایران باستان میان 147 تا 189 متر اختلاف است. گرچه هر سی اسپرسا را برابر است با یک فرسنگ، بنا بر این بسته به تعریف درست فرسنگ داریم که در ادامه به آن می پردازیم.

فرسنگ(farsang)،پرسنها(parsanha): به گونه همگانی(عرف) و دانسته 6کیلومتر است که نیاز به پزوهش دارد.
فرسنگ یکی از واحد ها و یکا های دَگرَش (طول) و مسافت در ایران باستان بود که پس از تازش تازیان آنان نیز از این یکا بهره جستند و آن را به تازی فرسخ خواندند.این واحد در نزد مسلمانان 12480 متر و در نزد تازیان به 5919 متر دگرگون شد.پَن(ولی) در نزد ایرانیان این گونه نبوده و معمولا از پنجهزار و خُرده تا شش هزار متر یاد شده.از سوی دگر اسپرسا نیز در ایران باستان رواگ داشته و یونانیان ان را میان 147 تا 189 متر نگاشته اند.از سوی دیگر اسپرسا با با اسپریس(aspris) _میدان اسب دوانی به 200 گام؟_ پیوندی دارد و اگر اسپرسا را 200 گام انسان برنا(بالغ) بپنداریم که برابر میشود با 1متر(متفاوت میان افراد به گونه ی میانگین و تخمینی) هر اسپراس میشود 200 متر و بر پایه دانسته های پیشین که هر سی اسپرسا یک فرسنگ _که گمانی در آن نیست و پذیرفته است_است پس از ارزیدن مقادیر میان 5550 متر تا 6000 متر برای فرسنگ در یکای ایرانی درستر می تواند باشد.
نیز اگر هر اسپرسا را 190 سانتی متر بینگاریم هر فرسنگ میشو 5700 متر که درست تر می تواند باشد.

یکاهای گنجایش(حجم):

ارتبه(artaba): برابر است با 52 یا 55 لیتر.

پتمانک«patmãnak.پهلـ»،پیمانه: پیمانه ظرفی بود استانده(استاندارد) برای هر چیز که برای آن ، آن اندازه پایا(ثابت ) می بود. برای هر چیزی جوراجور بود؛ نُماران(مایعات)_که برای هر نمار نیز پیمانهای بود: آب و می و..._ و ارزن و برنج و... که در هر کدام به اندازه ی آن پیمانه بستگی داشته.

یکاهای چگالش(جرم):

درم(deram):درهم،برابر با 3/2 گرم یا 3/5 گرم.که البته 3/2 گرم درست تر می نماید.

هامین:برابر 25 استار،برابر 7.5 گرم(یا 8.4375 گرم)

نخود: هر 24 نخود یک مثقال(هر مثقال برابر است با 4.64 گرم) را گویند.برابر با 0.1953 گرم

ستیر،استیر،سیر«stêr.پهلـ»:برابر است با 3.248 گرم.

جو: هر 68 جو را یکسان با یک درم می دانندو بر این هَمار(حساب) میشود 0.047764705 گرم.

ماشه: یک دوازدهم توله.

توله:؟؟؟؟

دانگ: شش یک هر بخش را (بیشتر در گستره گیری)

تسوک،تسو «tasuk.پهلـ»: چهار جو .میشود 0/191058823 گرم.

خرنوب(xarnub): برابر یک قیراط. به گرم میشود 0/205 گرم.

خردل(xardal): یک هشتم جو.10³*0/597 .یا 0/0059705881 گرم

یکاهای گستره(مساحت):

گریب(garib): جریب(تازی شده ی آن) برابر میشود با 10000 متر چارسو(مربع)

کویژ(kavizh): برابر با 144 گز. میشود 149/76 متر مربع.

نوشته شده در 9 آذر 1392- دهیوپت